[PowerVu]

از سایه بیرون آمدن بزرگان چه لذتی دارد! همه آن‌هایی که روز جمعه ساعتی پس از صرف خامه و توت‌فرنگی (دسر سنتی سرو شده برای تماشاگران گرند اسلم ویمبلدون) ایستاده کف می‌زدند، می‌دانستند مشغول انجام چه کاری هستند؛ تمجید از مردی که می‌خواهد با برداشتن یک گام دیگر، صدر جدول رنکینگ تنیس را در اختیار بگیرد.

اگر او دو هفته در رده اول بماند با رکورد مدت حضور سمپراس در رده نخست برابری خواهد کرد اما تا آن زمان تنها یک نکته اهمیت دارد؛ برتری راجر فدرر بزرگ بر نواک جوکوویچ در بازی بزرگ نیمه نهایی ویمبلدون. جوکوویچ، مرد شماره یک تنیس جهان با از دست دادن رولان گاروس، فرصت نامیده شده به عنوان «جوکواسلم» را از دست داد. بخش اول نام هر تنیس‌بازی که به شکل متوالی 4 گرند اسلم سالانه تنیس را فتح کند به کلمه «اسلم» چسبیده می‌شود و اگر نواک پس از فتح ویمبلدون سال گذشته، یو.اس اوپن و اوپن استرالیا، رولان گاروس را فتح می‌کرد، مشمول این نام‌گذاری می‌شد و «جوکواسلم» شکل می‌گرفت.

به هر حال او پس از پایان بازی‌های نیمه نهایی دلایل دیگری برای حسرت خوردن دارد. نوله (لقب جوکوویچ) پس از شکست مقابل فدرر با نتایج 3-6، 6-3، 4-6 و 3-6 از دومین قهرمانی در ویمبلدون باز ماند. در سوی مقابل راجر فدرر بزرگ که برای اولین‌بار در 3 سال گذشته در یکی از گرند اسلم‌های 4 گانه سال، شماره یک وقت رنکینگ را شکست داد، می‌رود تا برای اولین‌بار از سال 2010، صاحب یک گرند اسلم شود. این انتظار برای بردن یک جام معتبر از سال 2003، برای طرفدار بارسا بی‌سابقه بود. به این ترتیب در بیست و هفتمین رویارویی جوکو و فدرر، شاهد پانزدهمین پیروزی مرد سوئیسی بودیم.

حرف‌های بازنده پس از پایان بازی شنیدنی بود: «مردم می‌گویند سال خوبی را پشت سر نگذاشتم اما من نظر دیگری دارم چون یک گرند اسلم برده‌ام، در فینال و نیمه نهایی رقابت‌های بزرگ حاضر بودم و در برخی از بزرگ‌ترین رقابت‌ها، فرصت بازی را به دست آوردم. از عملکردم رضایت کامل دارم به هر حال تکرار دستاورد سال گذشته، اتفاقی نبود که انتظارش را داشته باشم. احساس خوبی دارم و تنها به ادامه تلاش و حفظ امیدواری نیازمندم. اگر قهرمان شوید، حتما استحقاق لازم را داشته‌اید و فدرر امسال خیلی خوب بازی کرده است.»

مرد سوئیسی در صورت قهرمانی به جمع سمپراس و رنشاو، دو تنیس‌باز دیگری می‌پیوندد که رکورد 7 قهرمانی در ویمبلدون را در اختیار دارند. راجر رسیدن به استانداردهای سمپراس را افتخار بزرگی می‌داند: «اصلا دوست ندارم چشمانم را روی واقعیات ببندم و تصور کنم با رسیدن به فینال آن چه می‌خواستم، عملی شده است. هنوز تا پایان راه یک قدم دیگر فاصله دارم. همه می‌دانند سمپراس الگو و قهرمان من است و رسیدن به دستاوردهای مردی که همیشه ستایشش کرده‌ای، چقدر لذت‌بخش است! او هر 7 بار در فینال ویمبلدون به پیروزی دست یافت. وقتی سال 2010 برای اولین‌بار با شکست مقابل بردیچ از رسیدن به فینال بازماندم، شوکه شدم؛ درست مثل شکست سال قبل.»

فدرر در بیست و چهارمین تجربه فینال گرند اسلم‌ها به بهبود رکورد 8 پیروزی و 7 شکست مقابل ماری در 15 رویارویی پیشین فکر می‌کند. به زعم سمپراس، فدرر در فینال ماری را شکست خواهد داد: «فدرر لایق‌ترین فرد برای شکست رکوردهای من است. از نظر من راجر همیشه مدعی اول ویمبلدون است. اگر او امروز خوب سرویس بزند و قدرتی ظاهر شود، به برتری دست می‌یابد.»


در دیگر بازی نیمه نهایی اندی ماری با برتری 3-6، 4-6، 6-3 و 5-7 مقابل جو-ویلفرد سونگای فرانسوی به انتظار 74 ساله بریتانیا برای داشتن یک نماینده در فینال ویمبلدون خاتمه داد. در حقیقت برای اولین‌بار از سال 1938، ویمبلدون می‌تواند یک بریتانیایی را در پایان خط ببیند. اسکاتلندی بی‌گرند اسلم در پایان بازی گفت: «هنوز کار تمام نشده است. فقط خوشحال و هیجان‌زده هستم اما فقط وقتی شادی می‌کنم که از خط پایان بگذرم! مربی از عملکردم راضی بود و وقتی پرسید آیا می‌خواهی امروز تمرین کنی در پاسخ مثبت به او کوچک‌ترین تردیدی به خرج ندادم. امروز فینال بزرگی پیش رو دارم. راجر یکی از بهترین تنیس‌بازهای تاریخ است و هیچ کس انتظار پیروزی مرا ندارد اما تمام توانم را صرف خواهم کرد. برای انجام بهترین بازی ممکن، باید به سختی تمرین کنم.»

سونگا که برای دومین‌بار متوالی به نیمه نهایی گرند اسلم‌ها رسید، دل و دماغی برای حرف زدن نداشت: «ماری در اواخر بازی به وضوح خسته بود. امیدوارم از این نظر مقابل فدرر دچار مشکل نشود. بازی خوبی انجام دادم و به آن چه رقم زده‌ام، می‌بالم. می‌توانم در رقابت‌های بعدی نتایج بهتری بگیرم.»