[Mohammad_Joulaei]

خب در عربی به آخر یک رویداد میگن (فوقع ما وقع)

این قهرمانی رو به نواک و طرفداراش تبریک میگم.
و یه خسته نباشید هم به نادال و طرفداراش.

اگر منطقی به این قضیه نگاه کنیم این قهرمانی حق مسلم نواک بود بنا به دلایل زیر:

1-نواک 2 روز قبلش بازی خیلی سخت و حیاتی با اندی مورای داشت.که اول موجب خستگی نواک و دوم موجب رفتن بالای حوصله نواک در بازی پایانی شد همون اتفاق در سال 2009 برای رافا افتاد.

2-نواک اگه ست اولو از دست نمیداد بازی در 3 الی 4 ست تمام شده بود مثل بقیه گرند اسلمایی که اخیرا این دو برگزار کردن. پس ست اول تا حدودی روحیه رافا رو بالا برد و رافا رو در این فکر انداخت شاید باقی ست ها رو به این صورت بتونه بگیرم.

3-مهمترین عاملی که توی این بازی نواک رو به دردسر انداخت استفاده نکردن و نگرفتن به موقع برک پوینت هاش بود.اگر نصفشون رو استفاده میکرد بازی در ست چهارم بازی یا همون سوم تموم بود.فک کنم رافا توی عمرش اینقدر برک نشده بود.

4-وقتی نواک پیش میوفته یه جورایی به بی خیالی میزنه و عقب که میوفته سریعا به خودش میاد و جبران میکنه که مث ست 5 بازی که اوایل ست که گیم 5 یا 6 بود برک شد و سریعا جبران کرد(موقع برک شدن نوله من گفتم که نوله بازی رو باخت) این صحنه مشابه اون صحنه ای بود که توی گرند اسلم قبلی مقابل راجر توی نیمه نهایی داشت.

5-من برای اولین بار بود که طراوت و اون غرور خاصی رو که رافا داره رو توی چهرش نمیدیدم.در هر گیم سرو برای رافا امنیتی برا رافا نبود جوری شده بود که هر پوینت از سرواش رو میگرفت خیلی خوشحالی میکرد. و رافا از ناچاریش در رالی ها با جوکوویچ رو اورده بود به امتیاز سرویس.که ست 2 بازی رو با دبل فول به نواک داد.

نیمه نهایی و فینال امسال مشابه 2009 بود که حالا رافا نقش راجر در 2009 رو بازی کرد.

نتیجه میگیریم که هر اندازه موفقیت به دست بیاری به همون اندازه ناکامی رو به دست خواهی اورد. خب در این روزگار دو روز خوشحالیه و معادل همون غمه!حس حالی رو که طرفدارای رافا دارن رو ما همون حس حال رو تو همین بازی ها در سال 2009 داشتیم.

ولی یه چیز خیلی مهم نواک میتونه افتخاراتش رو به رافا و بالاتر برسونه کافیه 2 سال اینجوری کار کنه...