چه زود گذشت این فصل . آخرین گرند هم به پایان رسید
این فینال رو واقعا دوس داشتم و از دیدنش لذت بردم با این که تنیسور مورد علاقم فینالیست نبود
تقابل رافا و نواک آماده جذاب بود . اون فورهند های مرگبار از رافا ریترن ها و بکهند های خیره کننده نواک جنگندگی دوبازیکن و....
ست سوم : چیزی که رافا بهش احتیاج داشت تو این ست سرو خوب و بکهند کراس با پیس و عمق مناسب بود . توی دو ست اول از زدن این ضربه ترس داشت چندباری هم که زد اما چندان تعریفی نداشت . نواک انقدر با بکهند رافا کار کرد تو ست اول و دوم که رافا دیگه از زدن هیچ ضربه ای با بکهندش هراس نداشت .
نواک هم فقط و فقط به سرو احتیاج داشت با توجه به مصدومیتی که براش پیش اومد و خستگی توی چهرش درصد فرست سرویسش تا حد قابل توجهی پایین اومد و این واسش مشکل ساز شد .
فینال رو با سامان دیدم ست سوم استرسش صد چندان شده بود فکر میکرد اگه ببره این ست رو میتونه به بازی برگرده چون عالی بود رافا . اما ست چهارم از لحاظ بدنی تحلیل رفت .
(شاید من هم فکر نمیکردم اینجور شه . یه زمانی رافا 8-9 ساعت تو دو روز بازی میکرد عین خیالشم نبود اما واقعا 25 سالگی یعنی...!!!)
=====
از نیمه نهایی که هیچ نگم بهتره !
تنها چیزی که ناراحتی و افسردگی من رو بعد از اون نیمه نهایی و برد ما وراء الطبیعه نواک التیام بخشید وقتی بود که نواک ست سوم برای قهرمانی سرویس میزد - تو ذهنم صحنه هایی رو میدیدم که نواک چجور شادی میکنه و جشن قهرمانیشو بعد از بردن راجر گرفت اون رقص هاو.....
افتخار میکنم که قطره ای از دریای بیکران هوادارانت هستم ای مرد تمام نشدنی
