این حرفو به عنوان یک بی طرف میگم. اگه راجر نبود شاید نادال اینقدر پیشرفت نمیکرد خیلی از کارهایی که نادال میکنه از راجر الگو ور میداره مثال همین کنترل رو اعصابش و راکت نشکوندنش. در زمینهای خاک رس که راجر هیچ حرفی برای گفتن نداره در مقابل رافا ولی در خاک هم یک چیز برام جالبه همون 6/0 تو فینال مسترز هامبورگ 2007 که خودش یک کار بزرگیه خدایش اسطوره زمینهای خاکی رو بیگل کنی. تا اونجایی که من اطلاع دارم نادال تو خاک 2 بار بیگل شده 1 بار همین و یک بار هم از Gaston Gaudio تو atp بوینس ایرس 2005 بیگل شد.ولی در تمام سطوح که اصلا نباید راجر و رافا رو با هم مقایسه کنید درست نادال هم تمامه سطوح های بزرگ مثل تمام gs ها رو قهرمان شده ولی 5 بار متوالی us open رو بردن 5 بار متوالی wimbledon رو بردن شوخی نیست 5 تا مسترز کاپ هم همینطور که به نظر من از قهرمانی gs هم مهم تره چون داری با 8 نفر ی بازی میکنی که تو اون سال بهترین بودن.در حالی که نادال حتی 1 بار هم موفق به این مهم نشده. ولی در کل عرض میکنم راجر افتخار تنیسه و این ورزش رو در سر تا سر جهان مهم تر میکنه.4 بار متوالی بهترین بازیکن سال جهان شدن در کل ورزشها باور نکردنیه.فدرر ورزشکاری که بعد از تصادف مربی اصلیش مربی که باهاش بزرگ شد و کلی خاطره باهاش داشت بعد مرگش از لحاظ روحیه ای وارد شوک بزرگی شد شاید هر ورزشکار دیگه ای بود.......... ولی حالا راجر شده اسطوره کل تاریخ تنیس. همین الانم همیشه میگه با روح مربی اصلیش رابطه داره. اسطوره اینه دیگه
|