نقل قول:
نوشته اصلی توسط pouriya.alex
حرفی که من زدم تمثیل بود،یعنی اون تنیس بازا وقتی توی گرند اسلم رکورددار تاریخ تنیس رو میبرن زیادی ذوق زده میشن و دیگه اون انگیزه رو تو بازیهای بعدی ندارن.وگرنه با بردن راجر که کاپ قهرمانی نمیدن.
خودت قضاوت کن:
سودرلینگ کی در مقابل نادال اون سرویسای وحشتناک و بدون خطای بازی با فدرر رو زد؟
یا توماس بردیچ کی بازی بدون نقص مقابل راجر رو جلو نادال تکرار کرد؟( هرچند راجر مصدوم بود)
یا همینطور جوکوویچ که اثری از فورهندهای زیباش( و به قول خودش چشم بسته و با تمام وجود) رو تو بازی فینال ندیدیم
اون حرفی هم که شما میزنید مربوط به پنج سال پیشه که راجر هنوز این رکورد عالی رو نداشت.
البته منکر شایستگی های رافا نیستیم که الحق انگیزش واسه برد همیشه زبانزده و میتونه الگویی واسه همه باشه.
|
خب وقتی اینطوری میگی یعنی داری کار رافا رو زیر سوال میبری دوست عزیز!! یعنی انگیزه و قدرت رافا کشک و همه چیز بستگی به فدرر داره که ببرنش یا نبرنش!! یعنی رافا 15 بار که نواک رو برده و 4 بارش روی هارد بوده همه ی دفعات نواک بعد از بردن راجر بی انگیزه شده بوده؟؟ یا سودرلینگ رو 6-7 بار برده همیشه سودرلینگ چون فدرر رو برده بوده بی انگیزه بوده؟؟ نمیدونم شاید بردیش رو 7-8-10 بار برده همیشه بعد از بازیهای بردیش-فدرر بوده!!؟
این خاصیت بازیکنان اینطوریه، میان یه بازیکن تاپ رو میبرن و به بعدی میبازن! سودرلینگ میاد رافا رو حذف می کنه به فدرر میبازه، موری میاد رافا رو حذف می کنه به فدرر میبازه، یوژنی میاد مثلا رافا رو حذف می کنه میره به فدرر میبازه، یا میاد رافا رو حذف می کنه به رادیک میبازه،سونگا میاد رافا رو میبره به نواک میبازه اگه قرار باشه همه همدیگرو ببرن که هرج و مرج میشه و دیگه این سلطه ای که فدرر و رافا طی 7 سال اخیر راه انداختن رو باید فاتحش رو خوند که
