نقل قول:
نوشته اصلی توسط nima_masiha
محمد جان ماهیت بازی رافا اینطوره که وقتی سرویس میزنه اصلا به فکر ضربات تهاجمی نیست. یا اگه شد هم خیلی کم تو بازی پیش میاد. مثلا اگه به بازی مونفیلس دقت کنیم میبینیم که سرویس خیلی خوبی داره و اگه سرویس رو از بازیش جدا کنیم میبینیم که طرح و برنامه ای برای تحت فشار قرار دادن حریف نداره. اینا در صورتیه که حریفش ریتم هجومی خوبی اصلا پیدا نکنه.
همچنین فک کنم رافا بیشترین درصد امتیازگیری رو سرویس های دوم خودش رو داره در بین کل تنیسورهای حرفه ای. خب چرا اینطوره؟ مگه سرویس دوم قدرت و سرعت کمتری نداره و حریف هر کی باشه راحت نمیتونه ریترن کنه؟! این نشون میده که ذات بازی رافا اصلا به سرویس ربطی نداره. منتها اگه رافا سرویسش خیلی خوب بود میتونست چیپ پوینتاشو بیشتر کنه دقیقا مثل مونفیلس. ذات بازی رافا جوریه که زمین های کند براش خیلی مناسبتره و همچنین اگه ریزتر نگاه کنیم به خاطر نوع ضرباتش که دارای اسپین زیاد هست دوست داره در سطوح کند با بونس زیاد توپ ها بازی کنه. خب این مورد یعنی اینکه رافا میخواد نوع ضربه زدن حریف رو یه جورایی خراب کنه نه اینکه بخواد وینرهاش زیاد بشه!
ضمنا یه ریترن خوب نشون از دفاع خوب حریف میده.
اما در فینال نیویورک اگه هر کی جای راجر بود و اونطوری سرویس میزد له میشد. منظور از سرویس ضعیفش همون درصد پایین سرویس های اولش هست و در مواقع حساس اصلا نتونست بهش تکیه کنه. خوان هم یه بازی هجومی خیلی خوب رو نشون داد و تونست در خیلی از مواقع راجر رو تحت تاثیر قرار بده.
|
نیما جان اتفاقا به نظر من برعکس سرویس های دوم رافا رو زمین های سریع که بالطبع Low Bounce هم هستند یکی از بزرگترین نقطه ضعفاشه، کسایی که سرو ریترن های تهاجمی دارن مثل نواک دلپوترو چلیچ نلبندیان و ... همیشه خدا برای رافا رو سرویسای دوم مشکل درست کردن. فقط چون رافا اصولا درصد سرویسای اولش بالاست نمیزاره کار به سرو دوم بره. همین بازی اخیر با چلیچ دیدید که چلیچ جه جوری وینر میزد رو سرویسای دوم رافا.