نقل قول:
نوشته اصلی توسط Mohammad Ragu
درسته نیما جان هر بازیکنی بازیش به نوع بازی حریف وابستس، مثلا فینال یو اس اپن امسال دلپوترو تهاجمی تر بود یا راجر؟ تو فرازهایی از بازی دلپونی راجر رو تو دفاع محض فرو می برد. بازم هرچی بگیم برمیگرده رو سرویس رافا به علت ضعف رو سرویس جلوی کسایی که سرو ریترن خوبی دارند ناخودآگاه میره تو لاک دفاعی، مطمئن باش راجرم اونجوری سرویس بزنه میره تو لاک دفاعی. حمله کردن تو گیم سرویس حریفی که سرویس خوب میزنه اونم روی یه سطح سریع هم مشکله.
|
محمد جان ماهیت بازی رافا اینطوره که وقتی سرویس میزنه اصلا به فکر ضربات تهاجمی نیست. یا اگه شد هم خیلی کم تو بازی پیش میاد. مثلا اگه به بازی مونفیلس دقت کنیم میبینیم که سرویس خیلی خوبی داره و اگه سرویس رو از بازیش جدا کنیم میبینیم که طرح و برنامه ای برای تحت فشار قرار دادن حریف نداره. اینا در صورتیه که حریفش ریتم هجومی خوبی اصلا پیدا نکنه.
همچنین فک کنم رافا بیشترین درصد امتیازگیری رو سرویس های دوم خودش رو داره در بین کل تنیسورهای حرفه ای. خب چرا اینطوره؟ مگه سرویس دوم قدرت و سرعت کمتری نداره و حریف هر کی باشه راحت نمیتونه ریترن کنه؟! این نشون میده که ذات بازی رافا اصلا به سرویس ربطی نداره. منتها اگه رافا سرویسش خیلی خوب بود میتونست چیپ پوینتاشو بیشتر کنه دقیقا مثل مونفیلس. ذات بازی رافا جوریه که زمین های کند براش خیلی مناسبتره و همچنین اگه ریزتر نگاه کنیم به خاطر نوع ضرباتش که دارای اسپین زیاد هست دوست داره در سطوح کند با بونس زیاد توپ ها بازی کنه. خب این مورد یعنی اینکه رافا میخواد نوع ضربه زدن حریف رو یه جورایی خراب کنه نه اینکه بخواد وینرهاش زیاد بشه!
ضمنا یه ریترن خوب نشون از دفاع خوب حریف میده.
اما در فینال نیویورک اگه هر کی جای راجر بود و اونطوری سرویس میزد له میشد. منظور از سرویس ضعیفش همون درصد پایین سرویس های اولش هست و در مواقع حساس اصلا نتونست بهش تکیه کنه. خوان هم یه بازی هجومی خیلی خوب رو نشون داد و تونست در خیلی از مواقع راجر رو تحت تاثیر قرار بده.