[mspayam]

ممنون از رضای عزیز و همه ی دوستانی که تبریک گفتن. من هم این پیروزی ارزشمند و تاریخی رو به تمامی دوستان تبریک می گم. راستش خود من هم توقع رسیدن راجر به فینال و قهرمان شدنش رو نداشتم، مخصوصاً با هد تو هدی که جلوی نادال داشت و اینکه در سال های قبل هم نتونسته بود توی اوپن استرالیا شکستش بده. ولی فدرر بار دیگه نشون داد که چرا بهترین بازیکن این دورانه و چرا لقب اسطوره رو بهش دادن.

استراحت شش ماهه بدون شک بهترین کاری بود که در سال های اخیر کرد. توی یکی از مصاحبه هاش گفته بود که دیگه از این چرخه ی تمرین، درمان، تمرین، درمان، مسابقه، درمان، تمرین، درمان، خسته شده بود و اون شش ماه باعث شد که بدنش به بهبودی کامل برسه و نتیجه اش رو هم که همه دیدیم.

چیزی که فدرر در مورد رافا گفت شاید حرف دل خیلی از طرفدارهاش از جمله خود منم بود. "ای کاش در تنیس هم مساوی داشتیم تا این نتیجه رو با رافا تقسیم می کردم." رقابت اولیه ی فدرر با نادال حالا به رفاقتی عمیق تبدیل شده که یه بخش زیادی از اون به خاطر شخصیت متواضع و دوست داشتنی رافاست که برخلاف بعضی بازیکن ها در لحظات اوج هم مغرور نمی شه و تواضعش رو حفظ می کنه.

در پایان یه جمله به سبک و سیاق قدیم بگم خطاب به یکی دو نفر (یا شاید هم یه نفر با چند تا آیدی):
فدرر بار دیگه مشت محکمی بر دهان بدخواهان و یاوه گویان زد و سلطه ی انکارناپذیرش رو بر تنیس به رخ کشید.