[archi]

میخوام کمی به دو تا تنیسور میلوش رائونیچ و جک ساک بپردازم . آخرش هم گریزی به رافا و بهبود محسوس عملکردش با کمک کارلوس مویا . میلوش روز به روز داره بیشتر پیشرفت می کنه ویژگی خوبی هم که داره توانایی اجرای سرو اند والی وضعیتی هست یعنی بنا بر موقعیت با تکیه بر سرویسهای خوبش میتونه به نت نزدیک بشه ، والی های بالاتر از متوسط هم داره این روزها ، میلوش اگه خودشو باور کنه همین جور حاشیه گریز باشه و حواسش را فقط به تنیس جلب کنه ، در آینده از او بیشتر خواهیم شنید ، من معمولا پیش بینی نمی کنم ولی اگه نواک level A بازی خودش را تو هارد به نمایش بذاره یکی از بازیکنانی که فکر کنم بتونه کارشو سخت کنه همین رائونیچ باشه . میلوش سروهای خیلی سنگینی داره بنا بر آمار فوریه ی گذشته ی سایت ATP ، تقریبا 91 درصد سرویس گیم های خودشو برده ، این آمار بالاتر از اندی رادیک قرار داره و تنها ایوو کارلوویچ و جان ایزنر بیگ سرورهای معروف رکوردی بهتر از این جوون در این زمینه بر جای نهادند . پیت سمپراس و راجر فدرر پنجم و ششم هستند ، میلوش از معدود بازیکنانی هست که نواک درباره ش گفته در دریافت سرویسش احساس درماندگی و ناتوانی داشتم حتی سرویس دوم . فورهند میلوش از بکهندش بهتره ولی به نظرم فوت ورک خیلی جالبی نداره ، میلوش تمایل داره که رالی ها رو کوتاه کنه و حتی الامکان شاتهای زیادی رد و بدل نکنه ، رائونیچ مثل میکل لودرا سرو اند والیر سنتی نیست که بعد هر ضربه بی درنگ به سمت نت حرکت کنه ، بلکه بنا بر وضعیت این کار را انجام میده ، بعضا از ته زمین سعی میکنه اگرسیو بازی کنه ولی اینکه بتونه با شاتهای مستقیم یا مورب با زاویه ی زیاد به گوشه و کناره های زمین بازی را از بیس لاین دیکته کنه واقعا محل تردیده ، میلوش پتانسیل تبدیل شدن به یک All court player قابل را داره به شرطی که تو زمین بهتر حرکت کنه ، فوت ورکش را بهبود ببخشه و از حاشیه ها دوری کنه و ار تعاریف مثبت مغرور نشه . بازیکن دیگری که ذکر نامش فکر کنم مناسب باشه جک ساک هست تنیسور اهل مروت و با مرام نبراسکایی که فکر کنم حرکتش تو بازی با لیتون هیوییت از یادها نره . این جور کارها تو تنیس حرفه ای که همه به هر قیمتی دنبال پیروز شدن هستند کمیابه واقعا . جک ساک دریای تلنت و مهارته و کلاس بازی بالایی داره ، به رنک بیستش نگاه نکنید ، اون به این خاطر هست که ذهنیت برنده را نداره ، خودشو چندان جدی نمی گیره و به پیروز شدن در این سطح عادت نداره . اگه ذهنیتش همپای بازیش پیشرفت کنه و به اون پختگی و بلوغ لازم برسه از دید پایه و مایه ی تنیس چیز چندانی از ده بزرگ امروز دنیای تنیس کم نداره . جک ساک اساسا اگرسیو بیس لاینری هست با سروهای توفنده و ویپلش فورهندهای وحشتناک ، بادی روتیشن یا چرخش زیاد بدنش هنگام ریترن با فورهند به نظر برخی ، بیش از اینکه عصای دستش باشه عامل دردسره ، کلا فکر میکنم با وجود اینکه ویپلش فورهند تو حمله خیلی موثر و کارآمده ولی شلاقی فورهند زدن تو ریترن جدا از اینکه پر ریسک و خطرناکه ، میتونه در دراز مدت باعث فرسایش و آسیب دیدگی هم بشه . تنیس جک ساک روی هم رفته اوریجیناله و امضای خودشو پای بازیش داره ، همچون دیمیتروف مقلد نیست ، ولی کلا تنیسوریست که مستعد آسیب دیدگیست ، زمان میبره تا جا بیفته . در مورد نادال و همکاری اش با مویا تو بازی اولش با فلوریان مایر آلمانی رنک 49 جهان نسبتا تهاجی تر بازی می کرد . 39 تا وینر زد ، 31 unforced error داشت ، وینر های بیشتر زدن ، و انجام خطاهای بیشتر نشونه ی ملموسی از تمایل بیشتر رافا به اگرسیو بازی کردنه . وقتی با اعداد یو اس اوپن پارسال میسنجیم که وینرهای رافا گاهی از 27 فراتر نمی رفت ، متوجه این تفاوت نسبی میشیم . البته این بازی برای بردن میلوش یا نواک و حتی اندی در اوپن استرالیا فکر نمی کنم کافی باشه ولی چراغ امید را در دل هوادارانش زنده نگه میداره . رافا باید سطح بازی خودش را ارتقا بده ، مقتصدانه تر بازی کنه ، اگرسیوتر و بیشتر به نت نزدیک بشه ، رالی ها رو کوتاهتر کنه ، وینرهای بیشتری بزنه و مهمتر از همه گرند اسلم محورانه بازی کنه ، کاملا مثبت فکر کنه ، مطمئن باشه که هواداران پرشمار ولی کم سر و صداش تنهاش نمیذارن ، رافا میتونه در ادامه ی فصل عملکردی بالاتر از متوسط داشته باشه و جایگاه خودشو در تاپ تن حفظ کنه . ببحشید اگه زیاد نوشتم و سرتونو درد آوردم .