خب موگوروزا با شایستگی قهرمان رولند گاروس شد و اولین گرنداسلمشو به خونه برد، به قول آقای عامل چراغ اولو روشن کرد
بازی خیلی بد شروع شد، دابل فاولتای متوالی و ریترنای ضعیف که همش تو در و دیوار بود اجازه ی شکل گرفتن بازی و رالی رو نمیداد. رفته رفته از اواسط ست اول بازی بهتر شد و گابی با ضربات عمیق به گوشه های بیس لاین از عدم تحرک سرنا بهترین استفاده رو برد. هر چند این دابل فاوت و ارورها تا آخری بازی کم و بیش ادامه داشت. کلا بازی خیلی خوب و زیبایی رو شاهد نبودیم و هر دو تنیسور فقط دنبال امتیاز گرفتن و تموم کردن بازی بودن. شاید فشردگی و خستگی بازیکنا هم بی تاثیر نبوده باشه تو این قضیه.
درباره شرایط کلی تنیس زنان. گابی با 1570 امتیازی که دشت کرد با 6766 امتیاز به رده دوم رفت و سرنا هم با از دست دادن 700 امتیاز کماکان با 8330 امتیاز در صدر باقی مونده. مشخصه که خطر سرنا و رنک یکش رو تهدید میکنه. مخصوصا با توجه به اینکه سرنا علاقه ای به شرکت در تورنومنت های زیاد و با امتیازهای پایین در طول فصل نداره. موگوروزا هم با توجه به انرژی جوانی و انگیزه ی فراوانی که داره میتونه با شرکت در تورنومنت های بیشتر این فاصله رو جبران کنه. البته شرایط برای گابی به این سادگیا هم نیست، سرنا کماکان تنیسور خوب و پر قدرتی هست، با تجربه ی فراوانی هم که داره به نظر من هنوزم شانس بسیار زیادی برای بردن گرند در آینده داره و بر خلاف خیلیا که با این دو شکست اخیر سرنا در فینال حکم به پایان سرنا دادن، من چنین نظری ندارم و گمان میکنم همین امسال میتونه قهرمان یکی از دو گرند باقیمونده بشه.
اما درباره ی موگوروزا. سال 2014 درحالیکه فقط 20 سالش بود عملکرد بسیار خوبی تو همین رولند داشت، اون سال سرنا رو حذف کرد و یک چهارم مقابل قهرمان اون دوره یعنی شاراپووا 2-1 و به سختی شکست خورد. امسالم در 22 سالگی با قاطعیت و شایستگی قهرمان رولند شد. با توجه به توانایی های موگوروزا و پیشینه ی تنیسورهای اسپانیایی روی خاک به نظر میرسه این تنیس باز میتونه تا حدی خاطرات نادال رو برای اسپانیایی ها تکرار کنه. فراموش نکنید پارسال در ویمبلدونم عملکرد فوق العاده و تحسین برانگیزی داشت، جایی که تونست تنیس بازهای خوبی مثل کربر، وزنیاکی و رادوانسکا رو شکست بده.