[Navidi]

سلام به همه دوستان گرامی.

تبریک به همه طرفداران "واقعی" نواک جوکوویچ به خاطر بردن راجر فدرر و بهترین آرزوها برای بازی فردا.

آخرین پستی که نوشتم بعد از مسابقات آخر فصل و فینال جوکوویچ-فدرر بود و بعد از دو ماه و نیم همچنان نظر من تغییر نکرده و دلم می خواد اگر دوستان عزیز نظرات دیگه ای دارن حتما بیان کنن. من اونجا هم گفتم که بعد از فینال ویمبلدون 2014 فکر می کردم اون آخرین شانس راجر برای بردن گرند اسلم بود اما بعد از فصل 2015 و دو فینال ویمبلدون و مخصوصا یو.اس. اوپن فکر می کردم و می کنم اون دو فینال به هیچ وجه آخرین فینال های راجر در گرند ها نخواهند بود و راجر توی همین سن هم به شدت شانس بردن هجده لعنتی رو داره.

در مورد مسابقه پنجشنبه چند تا نکته برام مهم هستند که دیشب بعد از دیدن دوباره و اینبار بدون استرس و دغدغه بازی بیشتر نسبت بهشون مطمئن شدم:

1) به نظر من نواک جوکوویچ وقتی بوریس بکر رو به عنوان مربی خودش انتخاب کرد بزرگترین قمار زندگیش رو برد و به نظر من بیشتر از شصت درصد موفقیت این دو سال رو مدیون اونه. برای من بکر مثل یک آنالیزور-مربی فوق العاده هوشمند هست که همیشه در حال تحلیل و آنالیز هر حرکت نواک و مخصوصا رقباش هست. وقتی راجر برای بار اول سیبر رو در سینسیناتی به دنیا معرفی کرد و اون رو به نواک نشون داد قیافه بکر دیدنی بود، مخلوطی از شگفتی و در عین حال تفکر. اینکه چطور یک تنیسور تونسته همچین ایده ای رو برای بردن کسیکه مربی اش هستم بکار ببره و نکته مهمتر فکر کردن درباره اینکه باید از فردا برای آنتی-سیبر راجر، نواک رو چطور آماده کنم و به نظر من دلیل موفقیت نواک این هست. اینکه یک مربی به شدت هوشمند، به شدت متفکر و به شدت خلاق داره که از هر نظر بازیکنش رو برای "همه" احتمالات مسابقه آماده می کنه.

2) از نظر من فرق نواک و راجر این هست که نواک مثل یک دانش آموز با هوش متوسط و راجر فردی با هوش خیلی بالا و تیزهوش هست. راجر برای قبول شدن در کنکور شاید بتونه با روزی شش یا هفت ساعت درس خوندن یک جای خیلی عالی قبول بشه ولی نواک باید برای همین کار روزی 14 ساعت وقت بگذاره و واقعا هم اینکار رو میکنه. در زمین تنیس تفاوت راجر (که برای من همیشه یگانه Court Dancer تاریخ تنیس باقی میمونه) و نواک مثله تفاوت فوتبال با رقص سامبای برزیلی و فوتبال سازمان یافته کاتاناچیوی ایتالیا یا تفاوت مجیک جانسون و لری برد با امثال تیم دانکن هست که باید برای موفقیت خیلی تلاش کنه ولی در عین حال موفقه ولی اون دو نفر همه چیز به صورت غریزی توی وجودشون بود.

3) علت اصلی باخت فدرر به جوکوویچ از نظر من نه قدرت جوکوویچ بلکه ترس و استرس بیش از حد و باورنکردنی راجر در مسابقه پنجشنبه بود. پاتریک مک انرو، یکی از گزارشگرهای شبکه ای.اس.پی.ان دو سال پیش که راجر به خاطر کمر درد در اوج مشکلاتش بود گفت از نظر من راجر هنوز هم می تونه گرند ببره ولی وقتی به این سن میرسی و وقتی ماهیت فیزیکی این ورزش ( به نسبت تنیس دهه هشتاد و نود که همش سرو و والی بود) رو می بینیم باید این نکته رو در نظر داشته باشیم که برای تنیسوری در سن راجر روزهای بد از نظر بدنی خیلی بیشتر از روزهای خوب هستن. به نظر من راجر نمی تونه همیشه و حالا که به سن 34 سالگی رسیده در پیک بازیش باشه اما شما به مصاحبش بعد از باخت به نواک دقت کنین که یک جورایی با عصبانیت گفت چرا شما خبرنگارها به این اشاره نمی کنین که من توی این چهار تا گرند آخر تا مراحل آخر بالا اومدم و تنها حریف من نوله هست که الان در اوجش هست یا استن در روز فوق العادش در یک چهارم نهایی رولند گاروس و اینکه چرا توجه نمی کنین قرعه من در این دوره اوپن استرالیا چقدر سخت بود.
به نظر من حرفش کاملا درست هست. هیچکس به این توجه نمی کنه که راجر در این سن و توی اوپن استرالیا همه رو خیلی راحت 3-0 می بره (به جز دیمیتروف) و ممکنه در یک روز بد اونهم به روی فرم ترین بازیکن فعلی دنیای تنیس ببازه.

اما چیزی که درد و ناراحتی این باخت رو برای من بیشتر کرد این بود که همیشه فکر می کردم راجر در این سن بعد از مرحله یک چهارم نهایی برای مسابقه های گرند اسلم به مشکل بر میخوره چون بازی کردن از جمعه تا یکشنبه با دو حریف تاپ در بازی های نیمه نهایی و فینال بهترین از پنج واقعا بهش فشار میاره اما اینبار توی پیک بازیش به جوکوویچ خورد و از همه مهمتر اینکه اگر می برد دو روز کامل برای ریکاوری وقت داشت.

دلیل اصلی باخت راجر برای من استرس و ترس از نواک هست و وقتی توی گیم دوم بازی برک شد این ترس صد برابر شد. سرویس ها یکی یکی به تور می خوردن یا به اوت می رفتن یا تعداد آنفورس ارورهای راجر به طرز وحشتناکی بالا بود. درسته میشه گفت حریف میتونه با ضرباتش کاری کنه که شما آنفورس بدی ولی اگه دوباره بازی رو در دو ست اول ببینید متوجه می شین که راجر یک تنیسور ترسو، بیش از اندازه پر اشتباه و بازیکنی بود که حتی یک ضربه گراند استروک که ممکنه من هم بتونم بزنم نمی تونست بزنه و همه رو با اختلاف زیاد به اوت یا به تور می زد. من روی این عقیده خودم هستم که راجر وقتی ست سوم از بار فشار روحی راحت شد و مطمئن شد که "حذف" میشه تازه شد بازیکنی که همه ما توی همه این سالها می شناختیم و این بار انقدر خوب بازی کرد و درصد سروهای اولش بالا رفت که یک ست از نواک گرفت و اگر اون Let Cord لعنتی توی گیم هفتم ست چهارم اتفاق نمی افتاد به نظرمن می تونست بازی رو به ست پنجم بکشونه و این رو لوتی که مربی فدرر هست به نیویورک تایمز گفت. گفت من توی اواسط ست چهارم احساس کردم که حتی بعد از اون بازی بد در دو ست اول میشه امیدوار بود که راجر برنده بشه و اینکه می تونست بازی رو به ست پنجم بکشونه.
اما اینجا متاسفانه شانش با راجر همراه نبود و پرونده اوپن استرالیا براش بسته شد.

4) به نظر من سطح بازی نواک نسبت به بازی با سیمون و سپی تغییر نکرده بود. میدونین دوستان، من همچنان فکر می کنم اگه فردا نواک دوباره با سیمون یا سپی بازی کنه دوباره همون مشکلات براش به وجود میان. به جز راجر (که به نظر من در تورنمنت های بعدی هم تنها کسی هست که میتونه نواک رو ببره و استن در اوجش) تنیسورهایی که بتونن خوب رالی کنن و مخصوصا ضرباتشون روی بیس لاین بیاد پایین نواک رو خیلی اذیت میکنن. اینجاست که تو همه مسابقه ها داد نواک بلند میشه چون ریترن این ضرباتی که روی بیس لاین فرود میان براش خیلی سخته و به همین دلیل همیشه با سپی، کولشرایبر و سیمون و حتی ورداسکو مشکل داشته (هرچند در نهایت به خاطر تجربه و هوش بیشترش نسبت به اونا راه برد رو پیدا کرده) اما می خوام بگم که اینجا برای دنیای تنیس آخر خط نیست و از این به بعد همه گرند ها به اسم جوکوویچ ثبت نمیشه. اون همیشه با تنیسورهایی که خوب رالی کنن و از رالی های بالای بیست تا خسته نشن و اشتباه نکنن (مثل سیمون و سپی) مشکل داشته و "خواهد" داشت چون مثل راجر اونقدر خلاقیت نداره که بتونه برای این شرایط یک راه خوب پیدا کنه (مثل بازی راجر با دولگوپولف که بازیکن فوق العاده و رالی بازی هست اما فدرر برای بردنش انقدر هوشمندانه رالی ها رو به زیر 5 تا کشوند و سریع تموم کرد که اصلا نگذاشت کار به رالی های طولانی بکشه و همه چی خیلی سریع تموم شد). یکی دیگه از مشکلات نواک تنیسورهایی با سرو عالی و بیگ سروها هستند که البته توی بازیشون تداوم داشته باشن ( مثلا راوونیچ توی سه ست اول بازی با ماری یا کوین اندرسون توی ویمبلدون و به شرط اینکه سرویس اولشون رو خوب بزنن) اما نواک همیشه شانس میاره که توی این چند تا گرند اسلمی که برده خیلی کم با اینها مواجه شد. شخصا احساس می کنم برای بازی پنجشنبه با فدرر در دو ست اول، بیشتر از قدرت نواک اشتباهات فدرر باعث برد جوکر شد.وقتی حریفت همه سرویس های اولش رو میزنه به تور و همه بک هندهاش رو خراب می کنه و توپ های معمولی رو خراب می کنه بردنش زیاد سخت نیست و این باخت و مخصوصا دو ست اول بازی راجر من رو یاد بازی هاش با نادال در روزهای اوج رافا در رولند گاروس مینداخت که راجر واقعا نمیدونست باید چیکار کنه.

به نظرم تنیسوری مثل گریگور دمیتروف هم به شدت میتونه برای نواک مشکل ساز بشه. واقعا با استعداد هست و تنها کسی هست که می تونه سلطه بیگ فور رو تموم کنه اما مشکلش این هست که بیش از حد Casual بازی می کنه و ثبات نداره. یک موقع مثل ویمبلدون 2014 ماری رو نابود می کنه و یک موقع هم به حریفی خارج از رنک صد می بازه. من این رو یک بار بعد یکی از بازیهاش به خودش هم گفتم و با هم چند دقیقه حرف زدیم و خودش هم قبول داشت اما به عنوان یک طرفدار سرسخت راجر این رو از من بپذیرین که این پسر فوق العاده با استعداده و اگه همیشه متمرکز باشه به تنیس و حواسش از ماریا شاراپووا به نیکول شروزینگر و زندگی خارج از کورت نره می تونه به جز راجر هم جوکوویچ، هم استن و هم ماری رو ببره.

5) برخلاف نظر بعضی از دوستان که میگن این کورت، کورت مورد علاقه راجر نبود باید بگم من اصلا این رو قبول ندارم. راجر توی همه سطوح میتونه عالی بازی کنه و فقط توی خاک رس به خاطر سرعت پایین توپ بین ده تا بیست درصد توانایی هاش میاد پایین. اما به نظرم بعد از ویمبلدون که کورت سریعی هست تفاوت زیادی بین کورت آرتور اش و راد لیور آرینا برای راجر وجود ندارن و نمونه این رو می تونین در چهار قهرمانی در استرالیا ببینین و اینکه توی سال 2013 که به خاطر کمر درد در اوج مشکل بود و حتی به روبردو و استاکوفسکی باخت توی ملبورن به نیمه نهایی رسید و در پنج ست به ماری باخت.

6) ناراحتی من از این هست که چرا تنیسور بی خاصیتی مثل ماری الان باید توی رنک دو باشه و راجر تو سمی به جوکر بخوره. از نظر من ماری همچنان همون تنیسور پراشتباه، عصبی و ... قبلی هست و حیف که این دوره با آسون ترین قرعه ممکن مواجه شد. پارسال هم که ویمبلدون به راجر اونجوری باخت و در آخر فصل هم با اون وضع افتضاح حذف شد. حیف که این تنیسور که به نظر من حتی نادال توی همین فرم نزول کردش می تونه این رو ببره باید رنک دو باشه. امیدوارم راجر روتردام و دبی رو ببره و با توجه به اینکه اگه از ماه مارچ تا رولند گاروس توی هیچ مسترزی شرکت نکنه 995 امتیاز از دست میده حداقل برنامه خودش رو با شرکت در مادرید عوض کنه و کاری کنه که با رنک دو وارد رولند گاروس و مخصوصا ویمبلدون بشه. در ضمن به نظر من تنها مقطع درخشان ماری توی نیمه دوم سال 2012 بود و بس و اونهم با عوض کردن لندل بزرگترین اشتباهش رو انجام داد.

7) جوکوویچ بعد از فینال یو.اس.اوپن که به نظرم راجر توی اون روز می تونست هرکسی رو سه-صفر با اون بازی ببره به ویلاندر گفت که راجر در همه بازی هایی که باهاش توی این سالها داشتم حتی یکبار هم متوسط بازی نکرده و همیشه چند درصد کمتر یا بیشتر عالی بوده و مردم نمیدونن با اینکه انقدر تفاوت سن داریم برای بردنش چقدر سختی کشیدم اما بعد از بازی پنجشنبه و در تائید حرف من گفت این بهترین بازی بود که تاحالا در مقابل راجر انجام دادم و اینکه "اشتباهات" راجر در دو ست اول برام عجیب و غریب بود.

8) من به همه طرفداران نادال میگم که با اینکه میدونم چه دوران سختی رو سپری می کنین اما یادتون نره که این پسر یک نابغه به معنی واقعی کلمه هست و بعد از راجر دنیای تنیس بدون اون لطفی نداره (تصور تنیس بدون راجر و نادال مثل تصور ...) و مطمئن باشید با تلاش دوبارش بر می گرده و هرچند ممکنه دیگه گرندی نگیره اما راه رفتنش هم توی زمین با شکوه هست.

9) در مورد راجر هم وقتی توی سن 34 سالگی می تونه انقدر راحت به نیمه نهایی برسه و فقط یک حریف به اسم جوکوویچ داشته باشه به نظرم منطقی هست که میتونه تا آخر سال 2017 توی همین سطح (البته با مدیریت بدن و شرایط فیزیکیش) بازی کنه و همیشه مدعی باشه و مطمئن باشید در بازی بعدی راجر و نواک (احتمالا در فینال دبی) دیگه از این اشتباهات خبری نخواهد بود اما راجر همونجوری که دو ماه و نیم پیش نوشتم باید برای بردن نواک ده تا بیست درصد دقت بکهند هاش رو بیشتر کنه که کار خیلی خیلی خیلی سختیه اما برای راجر همه چیز حتی در 34 سالگی شدنیه. نواک توی بازی پنجشنبه و مثل خیلی از بازی های دیگه این چند ساله مثله یک ربات هوشمند بدون اینکه اصلا ببینه راجر کجاست فقط توپ ها را به سمت بکهند راجر می فرستاد و اونهم همینجور آنفورس می داد.

10) به همه دوستان عزیز طرفدار نواک میگم که مطمئن باشین با وجود تمام احترامی که برای این تنیسور و سخت کوشی که داره قائلم دنیا همیشه اینجوری نمیمونه. مطمئنم نواک تا آخر امسال امتیازهای زیادی رو از دست میده و به خیلی از قهرمانی های پارسال (گرنداسلم و مسترز) نمی رسه و من فقط وقتی در مورد شکسته شدن رکورد راجر توسط نواک احساس نگرانی می کنم که نواک اول به 14 تای رافا برسه که تا اون موقع راه "خیلی خیلی" طولانی باقی هست. کافی یک نگاهی به رافا بندازین و انقدر در مورد همه چیز مطمئن نباشین... اما تا اون روز و در حال حاضر بهترین تنیسور جهان نواک جوکوویچ هست و فکر می کنم برای بازی فردا، ماری فقط نهایتا توی دو ست اول میتونه یک مقدار نواک رو اذیت کنه و شاید توی دو ست اول کار رو بکشونه به تای برک اما از اوایل ست سوم همه چیز خیلی راحت برای نواک پیش میره و یازدهمین قهرمانیش هم پیشاپیش مبارک.

ببخشید که سرتون رو درد آوردم. نوشته بعدی من بعد از انتهای رولند گاروس خواهد بود و تا اون موقع مزاحم نمیشم.

همیشه موفق و شاد و سالم باشین.