[FedEx 1981]

فرهنگ هواداری تنیس در ایران به بد شکلی داره رواج پیدا می کنه، جایی که کسی به فدرر لقب گرگ پیر، کفتار، پیر خرفت و ... رو بده، با احترام به عقاید ورزشی ای که داره اما صراحتاً عرض می کنم که هیچ دانشی از سبک و سیاق این رشته ورزشی نداره و تنها فرهنگ این ورزش رو با تخلص از فوتبال و بسکتبال و سایر رشته ها به چالش گنداب می کشونه و نه هیچ چیز دیگه ای !
من بعد از 12 سال تنیس نگاه کردن و طرفداری از راجر فدرر که از اولین سالهای حضورش تو دنیای تنیس تا الان سرد و گرم زیادی باهاش چشیدم و حالا روزهای نه چندان خوشایندش رو شاهد هستم با تنیسورهای خیلی زیادی مواجه بودم که تا الان روبروش قرار گرفتند و در هر دوره ای rival های به مراتب هیجانی تر از نواک، استن، ماری و دیگران داشتن اما این وسط هرکدومشون به شکلی برای من قابل احترامن. قرار نیست که اگر طرف رافا ناداله ما به عنوان یک فِد فن لقب چلاق رو بهش بدیم چون مدت زیادی رو با مصدومیت گذرونده، یادتون نره که همین نادال اگر نبود شاید خیلی از هوادارای تنیس الان تو ایران به وجود نمیومدن چون ذاتِ این رشته ورزشی رو بی هیجان و اعیونی می دونند، همین الان هم اگر تو کوچه و خیابون از خیلی از مردم عادی بپرسید همین جواب رو بهتون می دن اما با اومدن نادال، جوکو و دیگران به نسل جدید ثابت شد که تنیس هم ورزش رقابتیه و جذابیتش کمتر از فوتبال و بسکت نیست، حالا که ما جمعیتمون زیاد شده باید فرهنگ هواداری این رشته رو هم یاد بگیریم. نواک برد دیشب و نوش جونش، راجر هم باخت خب در این مورد می شه بحث فنی کرد اما این که اون طرف می خواد راجر فدرر رو بکوبه زمین و این طرف هوادارای راجر قهرمانی نواک رو لوث می کنن اصلاً جالب نیست. از تنیسوری خوشتون نمیاد برای خودتون نگه دارید یا از نظر فنی کارش رو تحلیل کنید تا حداقل چیزی عایدتون بشه، یادتون هم نره که تنیس ورزش اعیونی نیست، فقط ادب و احترام توش جایگاه ویژه ای داره. همین رو یاد بگیرید، بقیه اش رو هم درک می کنید ...