[roger 4 ever]

تبریک می گم به همه ی هوادارای جوکوویچ این قهرمانی رو...در مورد بازی خیلی حرف ها می شه زد اگه بخوام بنویسم مطمئنا از حوصله خارج هست، برای همین سعی می کنم تا جای ممکن حرف هام رو کوتاه کنم...

1 - قبل از بازی گفتم که اگه راجر همون سبکی رو که در 3 بازی اخیرش در فصل جاری مقابل جوکوویچ انجام داده بود رو تکرار کنه، شانس بسیار بالایی برای پیروزی خواهد داشت. این سبک بازی چی بود؟ مهم ترین پارامتر هاش «آمادگی ذهنی» و «تنوع» بود. یعنی اینکه راجر تنیس رو به شکل «کامل» بازی کنه و همه ی سلاح های مخصوص به خودش را به کار بگیره و اون ها رو تو بازی پخش کنه...یعنی اینکه بیاد لب تور، والی کنه، دراپ شات بزنه، در رالی ها تنوع به خرج بده، ضربات گوناگون بزنه، اسلایس کنه و در یک کلام، از بازیش «لذت» ببره...البته همه ی اینا به سادگی گفتن نیست، مهم اینه که از همه ی این عواملی که من گفتم در «زمان درست» و «مکان درست» استفاده بشه...راه پیروزی بر نوله همینه..تنوع، تنوع و دیگر هیج...

2 - حالا راجر چه قدر در به کار گیری این استراتژی موفق بود؟! من معتقدم موفق بود اما اشتباهاتی هم داشت...قبل از بازی گفتم که «لحظه ی طلایی» این بازی ست دوم خواهد بود...3 بازی اخیرشون در فصل جاری نشون داده بود که ست دوم می تونه برای راجر از لحاظ «سبک» بازی در ست سوم، بسیار کلیدی باشه...متاسفانه مهم ترین بخش بازی آغاز ست دوم بود که راجر در یک لحظه غفلت، اون و از دست داد...شاید تا حدی هم اجتناب ناپذیر بود چون تایبرک بسیار سنگینی رو سپری کرده بود...اما اشتباهات راجر چی بود؟ در بند 1 تاکید کردم که «زمان» و «مکان» به کار گیری سلاح های بازی راجر خیلی مهمه...امروز راجر بسیار، بسیار و بسیار در روی تور اومدن «عجول» بود...شما از لحاظ تاکتیکی باید موقعی روی تور بیایید که در یک حد قابل قبولی در پوینت مورد نظر بازی حریف رو تحت فشار گذاشته باشید، اما فدرر یه هیچ عنوان به این مسئله دقت نداشت...البته عجول بودن یک بحثه، اصرار بر عجول بودن هم بحثه دیگه ای هست...راجر متاسفانه آنالیز درستی هم در طی بازی نداشت...3 نوع آنالیز وجود داره در ورزش، قبل از بازی، در حین بازی و پس از بازی...قبل از بازی آنالیز راجر قابل قبول بود تا حدی اما در حین بازی نتونست آنالیز دقیقی داشته باشه از نواک وگرنه می تونست خیلی مواقع باز هم ماهی و از آب دربیاره...

3 - البته این قدر هم نباید ساده نگاه کرد..من معتقدم که شاید راجر «چاره ای» جز ریسکی کار کردن روی تور نداشت...بله راجر در رالی ها بد نبود اما باید توجه داشت که نمی تونه از لحاظ فیزیکی مدت زیادی رو با امثال نواک رالی کنه...شاید واقعا چاره ای نداشت در ریسکی اومدن روی تور در جهت کوتاه کردن پوینت ها...اما به نظرم باز هم می شد این دقت عمل رو بیشتر کرد...می شد راجر، می شد...

4 - شگفت انگیز هست...راجر فدرر با همه این اشتباهات برای من شگفت انگیز بود...ست چهارم راجر نشون داد برای اولین بار در چند سال اخیر که پلن بی هم وجود داره و اون هم چیزی نیست جز بازی «انتحاری»...ست چهارم بی نظیر بود راجر و «تنیس انتحاری» رو به معنای واقعی کلمه معنا کرد...این «انگیزه» و «قدرت» برای من شگفت انگیز بود...شاید حتی شگفت انگیز تر از پیروزی 3-0 یا 3-1 در فینال مقابل جوکوویچ!! این نبوغ بار دیگه همه ی دنیا رو به تحسین وا داشت...دنیا باز داره از فدرر ستایش می کنه در حالی که سال پیش همین موقع، نسخه ی بای بای رو دشمنان پیچیده بودن...

5 - علی رغم بازگشت خیره کننده بسیار دشوار بود در ست 5 با توجه به توان بدنی و ویژگی های خاص نواک بازی رو بردن...ولی باز هم از دید من در ست 5 هم فراتر از حد انتظار ظاهر شد...واقعا خسته نباشید داره...برای این حرفاست که راجر برای دنیا بهترین و تکرار نشدنیه...اسلم و نامبر وان و هفته و اینا بهانست، برای این پارامتر هاست که می گن راجر فدرر...دنیا رو ورق بزنید تا ببینید چگونه همه سر تعظیم فرود آوردن...

6 - سی یو نکست یر، چرا که نه؟...یک نفس کشید اومد فینال لندن و چنین بازی غرور آفرینی رو برابر بهترین بازیکن چند سال اخیر دنیا از خودش ارائه کرد...چرا که نه؟...دشمنان هنوز هم باید صبر کنن برای خداحافظی...

7- نوله یه بار دیگه نشون داد در چه سطحی قرار داره...استراتژی «فرسایشی» کردن بازی بسیار هوشمندانه بود و نشان از هوش نوله و تیمش می داد...با همه ی این حرف هایی که گفتم، نوله شایسته ی این جام بود...تبریک می گم بهش...رفتارش داره خیلی بهتر و بهتر می شه...قابل احترامه برای من این قهرمانیش...تبریک نوله، تبریک هواداراش...