[pouriya.alex]

نوشته اصلی توسط Ahoura

تبریک به طرفداران نوواک
خب راجـر باخت در روزی که میتونست ببره !
من اصلا راضی نیستم ، باید صادق باشیم راجـر در طول تورنمنت هم بدون برنامه تمام بازیاشو پشت سر گذاشت ، درسته بردیم ولی کیا رو بردیم ؟ رائونیچ ؟ روبردو ؟ لورنزی ؟ مولر ؟ جیرالدو ؟!! تنها تنیسور محکمی رو که بردیم استن بود که اونم مصدوم و خسته بود ، با این حال یه ستم ازمون گرفت .
از اول تورنمنت راجر بدون برنامه بازی کرد ، اگر یه بازیکن محکم و یه چمن باز بهمون میخورد قطعا تا فینال نمیرسیدیم .
سن ، بهونست ! امروز به 32 سالگی نباختیم ، ما مسیر راحتی رو تا فینال داشتیم ، قطعا در طول مسیر هم مشکلی برامون پیش نیومد ، مصدومیت هم نداشتیم . در ست آخر بازی نوله حتی از راجـر هم خسته تر به نظر میرسید پس خواهشا خودتو با سن گول نزنید و باخت رو توجیه نکنید ، درسته 32 سال برای فینال ویمبی کم نیست ولی راجـر میتونست با همین سن خیلی از اینم بهتر باشه . این حداکثر توان راجـر در 32 سالگی نبود !
امروز همون مشکل بازی های قبل رو داشتیم ، برنامه ای واسه تخریب نوواک وجود نداشت ! ولی فرقش با بازی های قبل در این بود اونا حریفای دست و پا بسته ای بودن ولی نوواک اینجوری نبود .
تا اواسط ست دوم 11 تا پسینگ شات از نوواک خوردیم ! میدونید این یعنی چی ؟ این روی چمن برای کسی مثل راجـر یعنی فاجعه . جالبش این بود 2 3 تا پسینگ شات کپی به هم در دو سه گیم متوالی خوردیم ! اینا همش نشون از بی برنامه بودن راجـر داره که بازی نوواک رو انالیز نکرده بود و نمیتونست ضرباتش رو بخونه .
به هر حال هرچی بود تمام شد ، ورزشه دیگه ، باختیم . من واسه باخت ناراحت نشدم ولی اون لحظه ای که اشک راجـر ریخت دلم کباب شد
با توجه به این فیلد طلایی و عدم حضور یک بازیکن تاپ در چمن من عقیدم بر اینه راجـر سال بعد هم شانس داره تا ویمبی رو فتح کنه . واقعا میتونه اگر یه برنامه درست واسه کُل تورنمنت بریزه .

دوست عزیز اینکه اسم حریفای راجر رو لیست کردی و میگی "کیا رو بردیم" دقیقا یعنی چی؟!! مگه بقیه کیا رو بردن؟! چون حریف راجر در فینال نوله بوده به حریفای اونم اشاره و مقایسه باید کرد.

اول اینکه در گرنداسلم ها برای top4 در 3 دور اول "معمولا" قرار نیست اتفاق خاصی بیفته و حریف قدری به تورشون بخوره. یکم سخت یا آسون در نهایت طی میشن این مراحل.

راند اول که بازیکنای رنک 100 به پایین یا کوالیفای شده قسمتشون میشه و نباید انتظار داشت که راجر با بردیچ دست و پنجه نرم کنه!

در راند دوم فدرر ژیل مولریو برد(و از قضا با اقتدار برد) که اتفاقا آماده از قسمت کوالیفای اومده بود و واسه راند 2 حریف بدی نبود ولی این اقتدار راجر بود که محوش کرد از بازی! ازون سمت نوله با استپانک بازی کرد که چمن سطح مورد علاقشه و معمولا جلوی نوله خوب باز میکنه ولی نهایت زورش دیگه همون 1 سته. مطمئنم راجر براحتی شکستش میداد.

راند سوم ژیل سیمون حریف نوله و خیرالدو حریف راجر که بحثی نیست راجبش.

در راند 4ام سونگا حریف نوله بود که وضعیت اسفناکش در 1 سال اخیر بر کسی پوشیده نبوده و اتفاقا در دو گرند قبلی هم به راجر و نوله باخته (استرالیا به راجر و رولند به نوله). حریف راجر در این راند تامی روبردو بود.
یجا گفتین که به یه چمن باز محکم نخوردیم. در این مورد باید بگم در حال حاضر با توجه به سبکی که بازیکنای تور پیش گرفتن و اکثرا به بازی قدرتی از بیس لاین میپردازن نباید دنبال "چمن باز" گشت! شاخصه چمن شاید همون سرو&والی و پوینتای کوتاهه که اونم به لطف بازی راجر کمی به چشم میاد و گرنه بازیای فصل چمنم مثل بقیه فصول شده و بازیکنا هم کم و بیش فرقی نمیکنه براشون.

مثلا حریف راند 4 فدرر تامی روبردویی بود که اکثر نتایج خوبش روی خاک بوده ولی در راه رسیدن به راند 4 یرزی یانوویچ سمی فینالیست سال پیش رو 3-2 برد که اونم از قضا لیتون هیوییت بزرگ و قهرمان سابق ویمبلدون رو شکست داده بود. که بازهم در حدود 90 دقیقه محو هنر فدرر شد.

در 1/4 نوله مارین سیلیچ آماده رو شکست که الحق بازی سختی بود ولی ازون طرف فدرر هم با استن بازی کرد. خسته و مصدوم؟ بله از ست 3 مصدوم بنظر میومد ولی 2 ست اول رو که هر دو جنگیدن نتیجه 1-1 شد با این تفاوت که مشخص بود از اواسط ست دو راجر ریتم بازیشو پیدا کرده و مطمئنا مشکلی برای پیروزی مقابل استن روی چمن پیدا نمیکرد. تازه اگر جای سیلیچ و استن در 1/4 عوض میشد معلوم نبود نوله با توجه به مشکلاتش با استن بتونه بالا بیاد.

و اما در نیمه نهایی. هر دو حریف سرسختی در پیش داشتن ولی همه میدونن که فدرر استاد بازی با بیگ سروایی مثل رائونیچه و اینکه براحتی فدرر در 3 ست شکستش داد نشان از تبحر بالای فدرره نه ضعف حریف! این بازیکنای بیگ سرو اکثر بازیکنای تور رو به زحمت میندازن. ولی معمولا مقابل بردباریه فدرر "راحت تر" تسلیم میشن. جان ایسنر نمونه دیگشه که در همین عصر طلاییه نوله (2011 به بعد) 2 بار شکستش داده.

و اینچنین بود که این دو نفر به فینال رسیدن!

در مورد برنامه داشتن هم که خیلی تاکید داشتین تا اونجا که من میدونم فدرر اتفاقا با یک "برنامه کلی" وارد مسابقات شد و اونم تلاش برای زدن سروهای موثر، روی نت اومدن بیشتر و کوتاه کردن پوینتها بود (استخدام ادبرگ هم در این راستا بوده) که در نهایت زمان کمتری رو توی کورت سپری کنه که به هدفشم رسید و روز بازی فینال آمار نشون داد که راجر 10 ساعت و نوله 15 ساعت رو در کورت سپری کردن. البته روز بازی فینال این روش رو کمتر استفاده میکرد شاید بهتر بود. حداقل آمار پسینگ شات ها این رو نشون میده.

و در پایان باید بگم که فراموش نکنید هر بازیکنی که با شکست حریفانش به هر راندی از یک تورنمنت میرسه با شایستگی به اونجا رسیده و بجای لوث کردن حریفان بهتر به شایستگی ها پرداخت.

بعد از شکست فدرر دل و دماغ هیچیو نداشتم ولی تعجب کردم که یک هوادار فدرر، به فینال رسیدن راجر مدل ویمبلدون 2014 رو زیر سوال ببره چون حتی دشمنان فدرر هم به تحسین از راجر پرداختن. واسه همین صرفا "از نظر خودم" این پست رو دادم