جشن خیابانی در لندن برای بردن جام ویمبلدون/ بریتانیایی ها: اندی ماری «مچکریم»

[Ahoura]

http://www.tennis-image.com/images/76350669769929448936.jpg (http://www.tennis-image.com/images/76350669769929448936.jpg)


اندی ماری کاری کرد تا مردم بریتانیا برای پایان یک حسرت بزرگ ورزشی ، با ماشین های شان در سطح خیابان ها بوق بزنند و احتمالا در کامنت های شان در فضاهای مجازی بنویسند :« مچکریم!»به گزارش خبرگزاری خبرآنلاین ؛اندی ماری بعد از 77 سال توانست اولین بریتانیایی باشد که جام قهرمانی ویمبلدون را بالای سر می برد. ماری بعد از چند سال رقابت نزدیک برای این جام که معتبرترین رقابت تنیس دنیاست ، توانست حسرت انگلیسی را به رویا بدل کند. او در نبود فدرر بزرگ در فینال و نادالی که ناباورانه حذف شد ، فینال را با جوکوویچ سرسخت در فینال بازی کرد. جوکوویچ که در پای فینال اسیر رقابتی کشنده با دل پورو شده بود. انگلیسی ها که بعد از مدت ها در آستانه قهرمانی بودند برای ورزشکارشان سنگ تمام گذاشتند و ماری هم توانست خیلی خوب از سد جوکوویچ بگذرد و تمام بریتانیا را در جشنی ملی فرو برد

http://www.tennis-image.com/images/03827352242651319644.jpg (http://www.tennis-image.com/images/03827352242651319644.jpg)


3 ساعت و 9 دقیقه رقابت و پیروزی قاطع 3 بر صفر برای اندی ماری جوان. بله او تاریخ ساز شده بود. بعد از 1936 دیگر هیچ وقت یک انگلیسی به چنین موفقیت بزرگی نرسیده بود اما حالا همه از ماری حرف می زنند. او که سال قبل قهرمان المپیک هم شد و توانسته رویای موفقیت را به رشته مورد علاقه مردم بریتانیا برگرداند. حالا انگلیسی ها می توانند نام اندی ماری را کنار فرد پری ، آخرین قهرمان بریتیش ویمبلدون قرار دهند.ماری در ست اول بازی را 6 بر 4 برد ، ست دوم بازی 7 بر 5 به سود او تمام شد و نتیجه ست سوم هم دوباره نتیجه 6 بر 4 بود. ماری مرد شماره دوی تنیس دنیا قبل از این بازی توانست در شب بزرگ ویمبلدون برای انگلیسی ها ، مرد شماره یک را شکست دهد تا شاید از این پس او مرد شماره یک رنکینگ جهانی باشد. 15 هزار تماشاگری که ورزشگاه را پر کرده بودند این بار شادمانه به خانه های شان رفتند چون اندی این بار مثل سال قبل ، ناکام به خانه نفرستادشان و رویای 77 ساله انگلیسی ها در تنیس محقق شد!

منبع : خبر انلاین

[M∂hdi]

به گزارش خبرگزاری خبرآنلاین ؛اندی ماری بعد از 77 سال توانست اولین بریتانیایی باشد که جام قهرمانی ویمبلدون را بالای سر می برد. ماری بعد از چند سال رقابت نزدیک برای این جام که معتبرترین رقابت تنیس دنیاست ، توانست حسرت انگلیسی را به رویا بدل کند.



3 ساعت و 9 دقیقه رقابت و پیروزی قاطع 3 بر صفر برای اندی ماری جوان. بله او تاریخ ساز شده بود. بعد از 1936 دیگر هیچ وقت یک انگلیسی به چنین موفقیت بزرگی نرسیده بود اما حالا همه از ماری حرف می زنند. او که سال قبل قهرمان المپیک هم شد و توانسته رویای موفقیت را به رشته مورد علاقه مردم بریتانیا برگرداند. حالا انگلیسی ها می توانند نام اندی ماری را کنار فرد پری ، آخرین قهرمان بریتیش ویمبلدون قرار دهند.ماری در ست اول بازی را 6 بر 4 برد ، ست دوم بازی 7 بر 5 به سود او تمام شد و نتیجه ست سوم هم دوباره نتیجه 6 بر 4 بود. ماری مرد شماره دوی تنیس دنیا قبل از این بازی توانست در شب بزرگ ویمبلدون برای انگلیسی ها ، مرد شماره یک را شکست دهد تا شاید از این پس او مرد شماره یک رنکینگ جهانی باشد. 15 هزار تماشاگری که ورزشگاه را پر کرده بودند این بار شادمانه به خانه های شان رفتند چون اندی این بار مثل سال قبل ، ناکام به خانه نفرستادشان و رویای 77 ساله انگلیسی ها در تنیس محقق شد!

منبع : خبر انلاین



اولین بریتانیایی پس از "36 سال" قهرمان ویمبلدون شد

16595

پس از قهرمانی اندی ماری در ویمبلدون، رسانه ها و مطبوعات جهان - به ویژه انگلیسی - از پایان انتظار 77 ساله، اولین بریتانیایی قهرمان پس از 77 سال و کنار هم قرار دادن عدد 7 در عناوین خود استفاده کردند، اما این تمام واقعیت نیست.

پس از فرد پری، که در سال 1936 آخرین "مرد" قهرمان در ویمبلدون نام گرفت، چهار "زن" بریتانیایی نیز در سال های 1937، 1961، 1969 و 1977 این عنوان را کسب کردند. "آخرین بریتانیایی" که قهرمان ویمبلدون شد، "ویرجینیا وِید" نام داشت که در سال 1977 (http://en.wikipedia.org/wiki/List_of_Wimbledon_ladies%27_singles_champions) جام را بالای سر برد.

بنابراین، اندی ماری نخستین "مرد" بریتانیایی پس از 77 سال، و "اولین بریتانیایی" است که پس از 36 سال به عنوان قهرمانی ویمبلدون دست یافت.


16596


مصاحبه گاردین (http://www.guardian.co.uk/sport/shortcuts/2013/jul/08/virginia-wade-wimbledon-champion-tennis) با ویرجینیا وِید:


Virginia Wade: a Wimbledon champion written out of British history

The Andy Murray headlines have ignored the fact that a Briton won a Wimbledon singles title in 1977. Ah, but she was a woman

Age: 67.

Appearance: Airbrushed. Out of history.

Who or what is Virginia Wade? Until last Sunday, the last British tennis player to win Wimbledon.

Huh? When? 36 years ago. Back in 1977.

Then how come I've never heard of her? Because journalists have forgotten she exists.

Really? Really. Wade has been written out of the headlines in several major newspapers.

Such as? On the front page of the Times today: "Murray ends 77-year wait for British win."

Ouch. And, on the front page of the Telegraph: "After 77 years, the wait is over."

Oof. And, on the front page of the Daily Mail: "Andy Murray ends 77 years of waiting for a British champion."

Jeez. Even the Daily Mail forgot about her win? Yep. Which is especially unforgivable, since they also published an interview with her, in which she told the paper: "You never forget how it feels to win Wimbledon."

Incredible. So where does the 77-year figure come from? That's the figure for the men's championships. The last British man to win before Murray was Fred Perry in 1936.

Meaning the real wait was actually just 41 years? No, in reality, British tennis fans were never made to wait at all. Dorothy Round Little won the women's singles – for the second time in her career – one year later, in 1937.

So there have been two British winners since? No, actually there have been four.

Four British women have won Wimbledon since Fred Perry? Yep. Partially deaf player Angela Mortimer won the championship in 1961, and underdog Ann Haydon-Jones beat legend of the sport Billie Jean King to win again in 1969.

This is a dark day for sports journalism, isn't it? Afraid so. But a good day for feminist writer Chloe Angyal, whose tweet "Murray is indeed the first Brit to win Wimbledon in 77 years unless you think women are people" has been re-tweeted, at time of writing, 9,425 times.

That's a lot, right? It is. But it only really counts when men re-tweet it.

Do say: "If Murray wins, he's British. If he loses, he's Scottish."

Don't say: "If Wade wins, she's forgotten."