PowerVu
04-19-2010, 06:26 PM
پیروزی رافائل نادال بر فرناندو وردسکو در مسابقه نهایی جام ماسترز مونت کارلو خبر خوبی برای تنیس جهان است.
این پیروزی و بازگشت قهرمان محبوب اسپانیایی به اوج قدرت خود پس از یازده ماه، نوید آن را می‌دهد که رقابت فشرده و تماشایی در بالاترین سطح تنیس جهان از سر گرفته شود.
طرفین اصلی این دوئل سخت و نفس‌گیر کسانی نیستند بجز نادال و رقیب اصلی او راجر فدرر قهرمان تنیس دنیا از سوئیس و به گفته بسیاری از کارشناسان این ورزش، بهترین بازیکن تنیسی که جهان تا کنون به خود دیده است. دو بازیکنی که به نظر می‌آید تنیس در وجود آنها خلاصه شده است.
کیفیت تنیسی که نادال در مونت کارلو ارائه کرد و قدرتی که او بخصوص در فینال به کار برد، نشانه هایی هستند که مشکلات یازده ماهه این بازیکن 23 ساله به پایان رسیده و او بار دیگر آماده است تا خیل عظیم هوادارانش و علاقمندان تنیس را شیفته خود کند.
او با پیروزی در مونت کارلو اولین بازیکنی در تاریخ مدرن تنیس شد که توانسته شش سال متوالی در یک تورنمنت پیروز شود و در عین حال تعداد پیروزی های خود در مسابقات ماسترز را به 16 رساند که برابر با پیروزی های فدرر است. تنها کسی که بیش از این دو در مسابقات ماسترز برنده شده، آندره آغاسی بازیکن بازنشسته آمریکائی است که 17 جام ماسترز را به خانه برده است.
اما قهرمانی روز یکشنبه در مونت کارلو برای نادال اهمیت بیشتری داشت. او پس از 11 ماه که با خشکسالی قهرمانی روبرو بود این طلسم را شکست و نشان داد که هم از لحاظ بدنی و هم از لحاظ روحی بهبود یافته است. آخرین تورنمنتی که نادال در آن به پیروزی رسیده بود، تورنمنت رم در هفته آخر آوریل سال گذشته بود.
نادال فصل گذشته را با شکست دادن فدرر در فینال جام آزاد استرالیا آغاز کرد و پس از موفقیت در ایندیاناولز، مونت کارلو، بارسلون و رم، عود کردن یک آسیب دیگی قدیمی در جریان مسابقات جام آزاد فرانسه، رولان گاروس، باعث شد که او پس از چهار سال قهرمانی در گرن اسلم پاریس، از دور مسابقات خارج شود و فدرر که تا آن زمان در یک نیمه نهایی و سه فینال پیاپی به نادال باخته بود، برای اولین بار قهرمان جام آزاد فرانسه شود.
معنای این پیروزی برای فدرر این بود که توانست بعد از آندره آغاسی اولین بازیکنی باشد که در هر چهار گرن اسلم یا تورنمنت عمده تنیس جهان پیروز می‌شود.
آسیب دیدگی نادال باعث شد که او نتواند در تورنمنت ویمبلدون که مدافع عنوان قهرمانی اش بود نیز شرکت کند و فدرر توانست با دستیابی به پانزدهمین جام گرن اسلم خود رکورد پیت سمپراس قهرمان آمریکائی را بشکند.
در همین حال اختلاف و جدایی پدر و مادر نادال او را که در حال بهبودی از آسیب بدنی بود به لطمه روحی هم دچار کرد. او قبل از آغاز جام آزاد آمریکا توانست تا حدی از شر آسیب دیدگی فیزیکی رها شود اما روح و روانش سالم نبود و تنها قدرت بدنی برای قهرمانی های بیشتر کافی نبودو او از رده اول جهانی رفته رفته به رده سوم سقوط کرد.
نادال امسال را خوب شروع کرد اما در یک چهارم نهائی جام آزاد استرالیا آسیب دیدگی دیگری که ربطی به قبلی ها نداشت گریبانش را گرفت و مجبورش کرد در اواسط مسابقه، بازی را به حریفش اندی ماری از بریتانیا واگذار کند.
این آسیب دیدگی نزدیک به دو ماه نادال را از مسابقات دور نگه داشت اما او در ایندیاناولز کالیفرنیا و میامی که هردو مسابقات ماسترز بودند تا نیمه نهایی بالا آمد. نادال پس از شکست در میامی در مقابل اندی رادیک آمریکایی قول داد که در تورنمنت بعدی که مونت کارلو بود با تمام قدرت ظاهر شود و این کار را کرد.
اما اشکی که پس از پیروزی بر وردسکو از چشمان او سرازیر شد نشان داد که او خود را تحت چه فشاری گذاشته بوده و اکنون چقدر خوشحال است که طلسم را شکسته و بار دیگر، آنهم با این چنان قدرتی، جام قهرمانی را به دست گرفته. از آن گذشته این موفقیت در زمان بسیار خوبی برای نادال به دست آمده است.
تورنمنت های بعدی او در بارسلون، رم، مادرید و رولان گاروس همه بر روی خاک رس هستند و او هم که لقبش سلطان خاک رس است. البته بی انصافی است که توقع داشت نادال در تمام این تورنمنت‌ها قهرمان شود اما اگر در دو تورنمنت دیگر و بعد رولان گاروس پیروز شود، بار دیگر مدعی قهرمانی در ویمبلدون و رسیدن به اوج رده بندی جهانی خواهد بود.
اما از همه اینها مهم‌تر، البته از نظر علاقمندان تنیس، این است که در زمانی که به نظر می آید دیگر بازیکنان رده بالای تنیس، فرسنگ‌ها از نادال و فدرر عقب هستند و به جز چند مورد استثنائی، قدرت مقابله با آنان در تورنمنت‌های مهم و گرن اسلم‌ها را ندارند، بازگشت نادال به صحنه واقعی رقابت‌ها در حالی که راجر فدرر هم بار دیگر از هر نظر آمادگی دارد، کیفیت مسابقات عمده تنیس را از این هم که هست بالاتر و این ورزش را جذاب تر خواهد کرد.
این پیروزی و بازگشت قهرمان محبوب اسپانیایی به اوج قدرت خود پس از یازده ماه، نوید آن را می‌دهد که رقابت فشرده و تماشایی در بالاترین سطح تنیس جهان از سر گرفته شود.
طرفین اصلی این دوئل سخت و نفس‌گیر کسانی نیستند بجز نادال و رقیب اصلی او راجر فدرر قهرمان تنیس دنیا از سوئیس و به گفته بسیاری از کارشناسان این ورزش، بهترین بازیکن تنیسی که جهان تا کنون به خود دیده است. دو بازیکنی که به نظر می‌آید تنیس در وجود آنها خلاصه شده است.
کیفیت تنیسی که نادال در مونت کارلو ارائه کرد و قدرتی که او بخصوص در فینال به کار برد، نشانه هایی هستند که مشکلات یازده ماهه این بازیکن 23 ساله به پایان رسیده و او بار دیگر آماده است تا خیل عظیم هوادارانش و علاقمندان تنیس را شیفته خود کند.
او با پیروزی در مونت کارلو اولین بازیکنی در تاریخ مدرن تنیس شد که توانسته شش سال متوالی در یک تورنمنت پیروز شود و در عین حال تعداد پیروزی های خود در مسابقات ماسترز را به 16 رساند که برابر با پیروزی های فدرر است. تنها کسی که بیش از این دو در مسابقات ماسترز برنده شده، آندره آغاسی بازیکن بازنشسته آمریکائی است که 17 جام ماسترز را به خانه برده است.
اما قهرمانی روز یکشنبه در مونت کارلو برای نادال اهمیت بیشتری داشت. او پس از 11 ماه که با خشکسالی قهرمانی روبرو بود این طلسم را شکست و نشان داد که هم از لحاظ بدنی و هم از لحاظ روحی بهبود یافته است. آخرین تورنمنتی که نادال در آن به پیروزی رسیده بود، تورنمنت رم در هفته آخر آوریل سال گذشته بود.
نادال فصل گذشته را با شکست دادن فدرر در فینال جام آزاد استرالیا آغاز کرد و پس از موفقیت در ایندیاناولز، مونت کارلو، بارسلون و رم، عود کردن یک آسیب دیگی قدیمی در جریان مسابقات جام آزاد فرانسه، رولان گاروس، باعث شد که او پس از چهار سال قهرمانی در گرن اسلم پاریس، از دور مسابقات خارج شود و فدرر که تا آن زمان در یک نیمه نهایی و سه فینال پیاپی به نادال باخته بود، برای اولین بار قهرمان جام آزاد فرانسه شود.
معنای این پیروزی برای فدرر این بود که توانست بعد از آندره آغاسی اولین بازیکنی باشد که در هر چهار گرن اسلم یا تورنمنت عمده تنیس جهان پیروز می‌شود.
آسیب دیدگی نادال باعث شد که او نتواند در تورنمنت ویمبلدون که مدافع عنوان قهرمانی اش بود نیز شرکت کند و فدرر توانست با دستیابی به پانزدهمین جام گرن اسلم خود رکورد پیت سمپراس قهرمان آمریکائی را بشکند.
در همین حال اختلاف و جدایی پدر و مادر نادال او را که در حال بهبودی از آسیب بدنی بود به لطمه روحی هم دچار کرد. او قبل از آغاز جام آزاد آمریکا توانست تا حدی از شر آسیب دیدگی فیزیکی رها شود اما روح و روانش سالم نبود و تنها قدرت بدنی برای قهرمانی های بیشتر کافی نبودو او از رده اول جهانی رفته رفته به رده سوم سقوط کرد.
نادال امسال را خوب شروع کرد اما در یک چهارم نهائی جام آزاد استرالیا آسیب دیدگی دیگری که ربطی به قبلی ها نداشت گریبانش را گرفت و مجبورش کرد در اواسط مسابقه، بازی را به حریفش اندی ماری از بریتانیا واگذار کند.
این آسیب دیدگی نزدیک به دو ماه نادال را از مسابقات دور نگه داشت اما او در ایندیاناولز کالیفرنیا و میامی که هردو مسابقات ماسترز بودند تا نیمه نهایی بالا آمد. نادال پس از شکست در میامی در مقابل اندی رادیک آمریکایی قول داد که در تورنمنت بعدی که مونت کارلو بود با تمام قدرت ظاهر شود و این کار را کرد.
اما اشکی که پس از پیروزی بر وردسکو از چشمان او سرازیر شد نشان داد که او خود را تحت چه فشاری گذاشته بوده و اکنون چقدر خوشحال است که طلسم را شکسته و بار دیگر، آنهم با این چنان قدرتی، جام قهرمانی را به دست گرفته. از آن گذشته این موفقیت در زمان بسیار خوبی برای نادال به دست آمده است.
تورنمنت های بعدی او در بارسلون، رم، مادرید و رولان گاروس همه بر روی خاک رس هستند و او هم که لقبش سلطان خاک رس است. البته بی انصافی است که توقع داشت نادال در تمام این تورنمنت‌ها قهرمان شود اما اگر در دو تورنمنت دیگر و بعد رولان گاروس پیروز شود، بار دیگر مدعی قهرمانی در ویمبلدون و رسیدن به اوج رده بندی جهانی خواهد بود.
اما از همه اینها مهم‌تر، البته از نظر علاقمندان تنیس، این است که در زمانی که به نظر می آید دیگر بازیکنان رده بالای تنیس، فرسنگ‌ها از نادال و فدرر عقب هستند و به جز چند مورد استثنائی، قدرت مقابله با آنان در تورنمنت‌های مهم و گرن اسلم‌ها را ندارند، بازگشت نادال به صحنه واقعی رقابت‌ها در حالی که راجر فدرر هم بار دیگر از هر نظر آمادگی دارد، کیفیت مسابقات عمده تنیس را از این هم که هست بالاتر و این ورزش را جذاب تر خواهد کرد.