M∂hdi
11-30-2009, 03:03 PM
عضلاتی که آب رفتند؛
بر سر رافائل نادال چه آمده است؟
مرد شماره یک تنیس دنیا درعرض شش ماه ، هیکل تنومند خود را آب رفته دید و امروز تنها شبحی از تنیسوری که روزی رافائل نادال نام داشت، در زمینهای تنیس برجای مانده است. تنیسور اسپانیایی در این شش ماه به حدی از نظر جسمانی ضعیف و محو شده که دیگر هیچ حریفی قبل از رویارویی با او ترس و دلهره به خود راه نمی دهد.
به نوشته قدس؛ تا ماه می گذشته و شکست برابر فدرر در فینال هامبورگ، رافا نادال مرد شماره یک دنیا بود که برای کسب گرنداسلمهای متعدد کمین می کرد. جسم پرتوان او مثل یک مجسمه صیقل داده شده به نظر می رسید. ولی نادال در رقابتهای مسترز لندن برابر جوکوویچ، داویدنکو و سادرلینگ حرفی برای گفتن نداشت و در شش ست مغلوب همه حریفان خود شد. در زمین آبی رنگ 02 آرنا، رافا حتی مرد شماره یک دنیا هم نبود. او در مسترز سال 2009 با حقارت هرچه تمام از این مسابقات کنار رفت، بی آنکه حتی یک ست از حریفانش گرفته باشد. نادال دیگر خودش نیست. هیکل او هیچ شباهتی به گذشته ندارد.
همه معتقدند که عضلات او آب رفته اند ولی خود تنیسور اسپانیایی نظر دیگری دارد: " اشتباه می کنید. من همچنان 86 کیلو هستم. ولی چون تی شرت آستین کوتاه می پوشم و دیگر رکابی تنم نمی کنم، شما عضلات مرا نمی بینید " نادال دروغ می گوید یا اینکه این یک خطای چشم است؟ مشکل رافا این است که تنیس او هم دیگر شباهتی به گذشته ها ندارد.
فورهندهای او قدرت سابق را ندارند، بک هندهایش تقریبا همیشه اسلایس هستند و کاملا مشخص است که انرژی و توانی در بدن او ذخیره نشده است. از ماه می گذشته تا امروز نادال نتوانسته حتی یک ست از هشت تنیسور برتر جهان بگیرد و به هیچ عنوان و افتخاری دست پیدا نکرده است.
ناتوانی او در دلایل متعددی خلاصه می شود. مصدومیتها در وهله اول: آسیب دیدگی زانو، نادال را به دو ماه توقف و دوری از ویمبلدون مجبور کرد. نادال در یو اس اوپن هم ناکام بود. جدایی والدین او هم ضربه روحی سختی به تنیسور اسپانیایی وارد کرد و افسردگی خفیفی برایش به بار آورد. بعد از مدتها حضور بی وقفه در صدر رنکینگ جهانی، در رولند گروس در کمال ناباروی مغلوب سادرلینگ شد.
سادرلینگ اولین کسی بود که شاید تا حدی اعتماد به نفس نادال را از او گرفت. و نادال تنیسوری است که برای هرامتیاز تا جایی که می تواند عرق می ریزد. او صرفا در انتهای زمین مثل فدرر پادشاهی نمی کند.
به نظر می رسد که او خود را با یک رژیم اجباری مواجه کرده است. در نگاه ظاهری به نظر می رسد که نادال بین 5 تا 8 کیلو از دست داده است. ولی این را فقط افراد نزدیک به او می توانند تایید کنند. با توجه به مشکلات زانوی او، شاید نادال قصد داشته با کم کردن وزنش، فشار ممکن را به حداقل برساند و دوران تنیس خود را طولانی تر کند. ضمن اینکه نباید سن و سال او را هم فراموش کرد. او یک پسر 23 ساله است که با جدایی والدینش با یک شوک اساسی روبرو شده است.
ولی در این میان یک فرضیه مشکوک دیگر هم وجود دارد وآن کابوس دوپینگ است. خیلیها می گویند که نادال زیاد دوپینگ می کند. ولی معمولا این تنیسورها مرتب تحت کنترل هستند و نادال مدتهاست که از جسمی تنومند برخوردار بوده و هست. برای همین دوپینگ کردن او کاملا غیرمنطقی به نظر می رسد.
نادال در اوایل امسال به کنترلهای مکرر دوپینگ اعتراض کرده و اخیرا هم از آغاسی که به دوپینگ اعتراف کرده، انتقاد کرده بود. او در گفت وگویی با ال پاییس گفته بود: "من وجدان راحتی دارم. جوان هستم. ورزش را دوست دارم و هرگز به دوپینگ روی نمی آورم و اجازه نمی دهم مواد نیروزا زندگی و سابقه کاری مرا ویران کنند. من مشکلی با روزنامه نگاران ندارم. آنها می توانند هرچه می خواهند بنویسند. من با این شرایط کنار می آیم برای اینکه یک چهره شناخته شده هستم. اگرچه شخصی که این چیزها را می نویسد، دنبال کسب قدرت است. من اگر با کنترلهای ضد دوپینگ مخالفت می کنم دلیل آن این است که از خودم می پرسم: "
چرا باید با من مثل یک تبهکار برخورد شود؟ هرچه باشد درآن جسم روحی نهفته... روحی که این روزها بیش از هرزمان دیگری آزرده وآشفته به نظر می رسد.
بر سر رافائل نادال چه آمده است؟
مرد شماره یک تنیس دنیا درعرض شش ماه ، هیکل تنومند خود را آب رفته دید و امروز تنها شبحی از تنیسوری که روزی رافائل نادال نام داشت، در زمینهای تنیس برجای مانده است. تنیسور اسپانیایی در این شش ماه به حدی از نظر جسمانی ضعیف و محو شده که دیگر هیچ حریفی قبل از رویارویی با او ترس و دلهره به خود راه نمی دهد.
به نوشته قدس؛ تا ماه می گذشته و شکست برابر فدرر در فینال هامبورگ، رافا نادال مرد شماره یک دنیا بود که برای کسب گرنداسلمهای متعدد کمین می کرد. جسم پرتوان او مثل یک مجسمه صیقل داده شده به نظر می رسید. ولی نادال در رقابتهای مسترز لندن برابر جوکوویچ، داویدنکو و سادرلینگ حرفی برای گفتن نداشت و در شش ست مغلوب همه حریفان خود شد. در زمین آبی رنگ 02 آرنا، رافا حتی مرد شماره یک دنیا هم نبود. او در مسترز سال 2009 با حقارت هرچه تمام از این مسابقات کنار رفت، بی آنکه حتی یک ست از حریفانش گرفته باشد. نادال دیگر خودش نیست. هیکل او هیچ شباهتی به گذشته ندارد.
همه معتقدند که عضلات او آب رفته اند ولی خود تنیسور اسپانیایی نظر دیگری دارد: " اشتباه می کنید. من همچنان 86 کیلو هستم. ولی چون تی شرت آستین کوتاه می پوشم و دیگر رکابی تنم نمی کنم، شما عضلات مرا نمی بینید " نادال دروغ می گوید یا اینکه این یک خطای چشم است؟ مشکل رافا این است که تنیس او هم دیگر شباهتی به گذشته ها ندارد.
فورهندهای او قدرت سابق را ندارند، بک هندهایش تقریبا همیشه اسلایس هستند و کاملا مشخص است که انرژی و توانی در بدن او ذخیره نشده است. از ماه می گذشته تا امروز نادال نتوانسته حتی یک ست از هشت تنیسور برتر جهان بگیرد و به هیچ عنوان و افتخاری دست پیدا نکرده است.
ناتوانی او در دلایل متعددی خلاصه می شود. مصدومیتها در وهله اول: آسیب دیدگی زانو، نادال را به دو ماه توقف و دوری از ویمبلدون مجبور کرد. نادال در یو اس اوپن هم ناکام بود. جدایی والدین او هم ضربه روحی سختی به تنیسور اسپانیایی وارد کرد و افسردگی خفیفی برایش به بار آورد. بعد از مدتها حضور بی وقفه در صدر رنکینگ جهانی، در رولند گروس در کمال ناباروی مغلوب سادرلینگ شد.
سادرلینگ اولین کسی بود که شاید تا حدی اعتماد به نفس نادال را از او گرفت. و نادال تنیسوری است که برای هرامتیاز تا جایی که می تواند عرق می ریزد. او صرفا در انتهای زمین مثل فدرر پادشاهی نمی کند.
به نظر می رسد که او خود را با یک رژیم اجباری مواجه کرده است. در نگاه ظاهری به نظر می رسد که نادال بین 5 تا 8 کیلو از دست داده است. ولی این را فقط افراد نزدیک به او می توانند تایید کنند. با توجه به مشکلات زانوی او، شاید نادال قصد داشته با کم کردن وزنش، فشار ممکن را به حداقل برساند و دوران تنیس خود را طولانی تر کند. ضمن اینکه نباید سن و سال او را هم فراموش کرد. او یک پسر 23 ساله است که با جدایی والدینش با یک شوک اساسی روبرو شده است.
ولی در این میان یک فرضیه مشکوک دیگر هم وجود دارد وآن کابوس دوپینگ است. خیلیها می گویند که نادال زیاد دوپینگ می کند. ولی معمولا این تنیسورها مرتب تحت کنترل هستند و نادال مدتهاست که از جسمی تنومند برخوردار بوده و هست. برای همین دوپینگ کردن او کاملا غیرمنطقی به نظر می رسد.
نادال در اوایل امسال به کنترلهای مکرر دوپینگ اعتراض کرده و اخیرا هم از آغاسی که به دوپینگ اعتراف کرده، انتقاد کرده بود. او در گفت وگویی با ال پاییس گفته بود: "من وجدان راحتی دارم. جوان هستم. ورزش را دوست دارم و هرگز به دوپینگ روی نمی آورم و اجازه نمی دهم مواد نیروزا زندگی و سابقه کاری مرا ویران کنند. من مشکلی با روزنامه نگاران ندارم. آنها می توانند هرچه می خواهند بنویسند. من با این شرایط کنار می آیم برای اینکه یک چهره شناخته شده هستم. اگرچه شخصی که این چیزها را می نویسد، دنبال کسب قدرت است. من اگر با کنترلهای ضد دوپینگ مخالفت می کنم دلیل آن این است که از خودم می پرسم: "
چرا باید با من مثل یک تبهکار برخورد شود؟ هرچه باشد درآن جسم روحی نهفته... روحی که این روزها بیش از هرزمان دیگری آزرده وآشفته به نظر می رسد.